Grand Blue de Gascogne

Petit Blue de Gascone

   Το "Μεγάλο Μπλε της Γασκώνης" είναι Ιχνηλάτης (Scenthound) αρχαίας καταγωγής, κατεξοχήν Γαλλικός. Κατάγεται από τους αρχικούς Ιχνηλάτες Gaul και τα κυνηγόσκυλα τα οποία έφεραν οι Φοίνικες έμποροι, και είναι ένας από τους δύο τύπους από τους οποίους οι περισσότερες σύγχρονες φυλές κυνηγόσκυλων αναπτύχθηκαν. Ο μεγαλόσωμος (Grand) είναι πιθανώς ο πιό στενός συγγενής, των τεσσάρων "Blue de Gascogne" φυλών. Gascony είναι η Γαλλική επαρχία, η συγκεκριμένη περιοχή της αρχικής του παραμονής και ανάπτυξης, βρίσκεται δε στη νοτιοδυτική ακτή της Γαλλίας. Τα Grand Blue de Gascogne είναι μια φυλή κυνηγιού-εργασίας, ένα κυνηγόσκυλο ιχνών "κατ' εξοχή," που έχει διατηρήσει τα ακραία φυσικά και χαρακτηριστικά κυνηγιού του αρχαίου προγόνου του. Κάθε σημείο του σκύλου είναι για έναν σκοπό σχετικό με τη συντήρηση της φυλής και της μοναδικότητάς του. Το Grand Blue de Gascogne αναγνωρίστηκε από την F.C.I τον Ιανουάριο του 1991.

To τρίχωμα και η έκφραση συνδυάζονται ώστε να διαμορφώσουν μια ασύγκριτη ομάδα και μια εντύπωση που είναι πολύ ευγενής και πολύ "Γαλλική" . Είναι ένα κυνηγόσκυλο ιχνηλασίας, μέτριας ταχύτητας, που στη αρχή χρησιμοποιήθηκε για να κυνηγήσει τους λύκους αλλά έχει προσαρμοστεί με επιτυχία στο κυνήγι του αγριόχοιρου, των ελαφιών, της αλεπούς και των λαγών. Το Grand Blue de Gascogne κυνηγά με έναν ήρεμο, συστηματικό τρόπο και διακρίνεται για την ακραία αίσθηση του προσδιορισμού του θηράματος, την τεράστια αντοχή και επιμονή, την μοναδική εμπιστοσύνη στην εργασία του, την εξυπνάδα του και τέλος την αξιοπρόσεκτη δυνατότητα ιχνηλασίας. Έχει μια βαθιά, ισχυρή μελωδική φωνή, ευδιάκριτο χρωματισμό και μια αριστοκρατική μορφή.

Grand Blue de Gascogne

Grup 6 - Ομάδα: Σκυλιά Εργασίας- Ιχνηλάτες (Scenthound) Προέλευση: Γαλλία Γενική εμφάνιση : Ένα από τα μεγαλύτερα Γαλλικά κυνηγόσκυλα με αριστοκρατική εμφάνιση και διακριτικό χρώμα. Ύψος: Από 63 - 68 εκ. τα αρσενικά, 60 - 65 εκ. για τα θηλυκά Ιδιοσυγκρασία: Πάθος για κυνήγι, υπάκουος, αγαπητός, με χαρακτηριστική φιλική, συνεσταλμένη έκφραση. Κεφάλι: Κρανίο στενό παρά φαρδύ. Τα μετωπικά κόκκαλα είναι προεξέχοντα, σχηματίζει ελαφρά καμπύλη στο ρύγχος , χωρίς "στοπ", μια ή δύο ρυτίδες κατά μήκος των μάγουλων, χείλια που χρωματίζονται καλά. Μαύρος ουρανίσκος. Μάτια: Έχει ορατά βλέφαρα. Κάπως βαθιά, σκοτεινού καστανού-καφετιού χρώματος.Το κάτω βλέφαρο είναι λίγο χαλαρό επιτρέποντας σε ένα μικρό τμήμα της κόκκινης βλεννώδους περιοχής να φανεί. Η έκφραση είναι κάπως λυπημένη, γλυκιά. Μύτη: Μαύρη Αυτιά: Aποτελούν ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φυλής. Φτάνουν πολύ χαμηλά, λεπτά και στρίβονται ελαφρώς εσωτερικά. Το μήκος πρέπει να φθάσει τουλάχιστον στην άκρη της μύτης και είναι συχνά μακρύτερο. Δέρμα : Μαύρο ή άσπρο, αλλά ποτέ εντελώς άσπρο, αλλά στιγματισμένος με μαύρα σημεία. Ο ουρανίσκος, τα χείλια, τα πέλματα των ποδιών και τα όργανα φύλων είναι μαύρα. Πόδια: Καλά σχηματισμένα, μυώδη και δυνατά, παράλληλα με το σώμα, με εμφανή κόκκαλα, με μεγάλους τένοντες που προσφέρουν υποστήριξη .Τα κόκκαλα ισχίων είναι μάλλον προεξέχοντα. Tα πέλματα στρογγυλά, οι πατούσες, μαύρου χρώματος. Βηματισμός: Ελεύθερος, χαλαρός, απλός. Σώμα: Πλευρά συγκρατημένα, σχηματισμένα καλά. Το στήθος είναι όχι πολύ φαρδύ, κατεβαίνει έως τον αγκώνα. Ο κορμός ισιος, μυώδης. Η σπονδυλική στήλη είναι λίγο επίπεδη αλλά όχι υπερβολικά και κεκλιμένη ελαφρώς πέρα από την οσφυϊκή χώρα Ουρά: Μεσαίου μήκους, φέρεται λίγο χαμηλότερα από την βάση της κατά την έρευνα, με μικρή καμπύλη προς τα πάνω σε σχήμα δρεπανιού. Τρίχωμα : Ομαλό, ίσιο, πυκνό, πολύ ανθεκτικό στις καιρικές συνθήκες. Χρωματισμοί : Ανώμαλα διαμορφωμένα μαύρα μπαλώματα επάνω σε ένα άσπρο υπόβαθρο. Το μαύρο έχει μια μπλε αντανάκλαση. Δύο μαύρα μπαλώματα είναι τοποθετημένα στην πλευρά του κεφαλιού, και καλύπτουν τα αυτιά, περικυκλώνουν τα μάτια, για να τελειώσουν επάνω στα μάγουλα, χωρίς να ενώνονται πάνω στο κρανίο, αφήνουν μια "φλόγα", είτε μπλε είτε άσπρη, στο κέντρο της οποίας βρίσκεται συχνά μικρό, μαύρο oval σημείο, ένα από τα προσδιοριστικά χαρακτηριστικά της φυλής. Δύο, λίγο πολύ φωτεινά σημεία βρίσκονται ακριβώς επάνω από τα βλέφαρα. Υπάρχουν επίσης σκιές "φλογερών" (κοκκινοπών) τόνων στα μάγουλα, μέσα στα αυτιά, κάτω από την ουρά και στα πόδια.

Ιδιαίτερα Χαρακτηριστικά

Η πρώτη και άμεση εντύπωση του Grand Blue de Gascogne πρέπει να είναι αυτή ενός αληθινού κυνηγόσκυλου. Θεωρώντας τη μακριά ιστορία κυνηγιού της φυλής, τα σκυλιά πρέπει να έχουν μέτριο σκελετικό όγκο και άφθονο μυϊκό. Τα αρσενικά είναι βαρύτερα από τα θηλυκά. Η χαρακτηριστική ανταύγεια "Μπλέ του χάλυβα" του μαύρου χρώματος και η απατηλή συνεσταλμένη του έκφραση, είναι τα δύο κύρια γνωρίσματα του σκύλου.

Έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένη την όσφρηση ιχνηλασίας, αλλά και την αίσθηση του καταδιωκόμενου θηράματος. Η εργασία του στον κυνηγότοπο είναι μια ικανότατη επισταμένη σχολαστική έρευνα, οχι με μεγάλη ταχύτητα και συνεργάζεται άριστα με ομάδα παρόμοιων ιχνηλατών, αλλά και με τον κυνηγό.

Η φωνή του είναι χαρακτηριστική, βαθειά, ισχυρή και μελωδική. Λόγω της ισχυρής τους όσφρησης, εύκολα μαθαίνουν να κυνηγούν μικρά ή μεγάλου μεγέθους ζώα, αλλά είναι ικανά να κυνηγήσουν μόνο τα θηράματα για τα οποία έχουν εκπαιδευθεί, αγνοώντας όλα τα άλλα. Πολύ ειδικευμένοι στην προσέγγιση, είναι σκυλιά που δεν καταδιώκουν με ταχύτητα τους άριστους μεγάλης απόστασης δρομείς, αλλά θα υποχωρήσουν αμέσως πίσω στην ομάδα ή στον κυνηγό, αναζητώντας εκ'νέου το ίχνος.

Ως εμπειρογνώμονες στο κυνήγι του λαγού, αυτό το σκυλί εκμεταλλεύεται την αξιοπρόσεκτη οσφρητική ισχύ του, ώστε να εργάζεται με μια ακριβή και λεπτόλογη εργασία που ταιριάζει απόλυτα σε ένα τέτοιο είδος πονηρού και θαυμάσιου θηράματος. Η μακριά και ακριβής προσέγγιση που εκτελείται από αυτά τα σκυλιά είναι αξιοσημείωτη, επειδή πραγματικά αυτό είναι όχι μόνο το δυσκολότερο μέρος του κυνηγιού, αλλά και η λεπτότερη φάση του. Μέσα από την επιμελημένη αναζήτηση της νυκτερινής μετάβασης προς την κρυψώνα του θηράματος, "ξετυλίγει" με σιγουριά όλα τα "τεχνάσματα" που χρησιμοποιούν τα θηράματα πρίν το κρησφύγετο. Η αλλαγή στη φωνή εμφανίζεται ακριβώς, οποιαδήποτε στιγμή ανάλογα με τις ενέργειες, στην ιχνηλασία φρέσκου ντορού, στο "ξεδιάλυμα" στην δίωξη. Ο τόνος και ο υψηλός ρυθμός της φωνής του επάνω στην δίωξη μπορούν ακόμη και να παραπλανήσουν έναν "φυγά" ώς προς την απόσταση από τον διώκτη. Κατά τη διάρκεια της δίωξης τείνει να κρατήσει τον ίδιο σταθερό ρυθμό καλπασμoύ και διορθώνει εύκολα την πορεία του μόνο με τη βοήθεια της αίσθησης μυρωδιάς του. Μια θεαματική απόδοση πράγματι, και όταν έχει χάσει τη σωστή μυρωδιά, υπάρχουν σιωπηλά διαστήματα αναζήτησης, για να επαναλάβει τη φωνή όταν βρεί πάλι τη μυρωδιά. Κυνηγά καλά μόνο του ή ζευγάρι, αλλά προτιμά την ομάδα, ακόμα και μικρή σε αριθμό.



Petit Blue de Gascogne

    Ο Μικρός Μπλέ της Γασκώνης, είναι ένα σκυλί σκόπιμα ανεπτυγμένο από τον Μεγάλο Μπλέ, με μειωμένο το μέγεθος, και με τα οποία είναι άμεσα σχετικό όσον αφορά στη χρησιμοποίησή τους. Αναγνωρίστηκε από το F.C.I το 1996.
Ο μικρός και ο μεγάλος διαφέρουν στο μέγεθος μόνο, αλλά τόσο η δομή, οι γραμμές και τα χρωματικά σχέδια είναι ίδια. Διαφέρουν λίγο και στην πρακτική εργασία: O μεγάλος είναι λίγο αργός, ενώ ο μικρός είναι πιο ταχύς. Ο μεγάλος όμως, είναι ελαφρώς καλύτερος ως μεγάλης απόστασης δρομέας στη δίωξη, παρά το μειονέκτημα του βαρύτερου σκελετού. Ο Γάλλος κυνηγός προτιμά τον Μεγάλο Μπλέ, ενώ οι Ιταλοί ήταν πάντα υπέρ ενός μέσου μεγέθους σκύλο. Το μέγεθος των μικρών σειρών είναι από 52 έως 58 εκατ. στα αρσενικά, 48 έως 56 στα θηλυκά.

Η Γαλλία, και ακριβώς το Gascogne είναι ο τόπος γεννήσεως και η μητέρα πατρίδα της φυλής. Αυτή τη στιγμή, ένας ικανός αριθμός όλων των παραλαγγών της φυλής είναι διαθέσιμος: [Grand Bleu, Petit Bleu, Basset Bleu and Griffon Bleu de Gascogne] - Μεγάλο Μπλέ, Μικρός Μπλέ, Μπασέ Μπλέ και Γκριφόν Μπλέ. Το τελευταίο είναι η μόνη χονδροειδής-μαλλιαρή παραλλαγή, τώρα διαθέσιμη σε ικανό αριθμό.

Πολλές παραλλαγές των κυνηγόσκυλων αυτών έφθασαν στην Ιταλία από τις Ευρωπαϊκές χώρες και μεταξύ αυτών ο Μικρός Μπλέ είναι που προσαρμόστηκε πολύ καλύτερα από τους άλλους στο έδαφος και το κλίμα. Κατά τη διάρκεια των ετών, οι ειδικευμένοι κυνηγοί εκείνης της περιοχής είχαν επιλέξει έναν τύπο σκυλιού που ταιριάζει καλύτερα στο έδαφος, τη μέθοδο κυνηγιού, το κλίμα και το είδος θηράματος που προτιμούσαν. Φυσικά, είναι πιθανό ότι είτε για το κουνέλι είτε οι κυνηγοί λαγών να έχoυν προσπαθήσει να αναπαραγάγουν και να επιλέξουν τα μικρότερα σκυλιά από εκείνους που κυνηγούσαν αγριογούρουνα, ελάφια ή το λύκο. Δεδομένου ότι εκείνα τα χρόνια, ήταν ένας πολύ διαδεδομένος τύπος κυνηγιού, αυτός είναι ο αληθινός λόγος, ή τουλάχιστον ένας, για την εξήγηση των διαφορών στο μέγεθος. Αντιθέτως, ακόμα κι αν το μέγεθος είναι ένα γνώρισμα που αξίζει την μέγιστη εκτίμηση, εντούτοις η δομή του σκελετού, οι άκρες του κρανίου και τα χείλια επιβεβαιώνουν οτι οι μίξεις αίματος μεταξύ του μικρού και του μεγάλου υπάρχουν.
Η Mικρή Mπλέ, είναι ένα συστηματικό σκυλί και προσδιορίζει τη Γαλλική φυλή που παρέμεινε αμετάβλητη κατά τη διάρκεια των ετών, για τις ικανότητες ύφους, φωνής, ιδιοσυγκρασίας, διάκρισης στο κυνήγι. Βασισμένη σε αυτά τα γνωρίσματα, μια βασική γραμμή σκυλιών διαμορφώθηκε και χρησιμοποιήθηκε από τα διάσημα εκτροφεία, όχι μόνο για να ωθήσει τις λιγότερο χρησιμοποιούμενες άτυχες φυλές, αλλά και για να εκθρέψει νέες φυλές. Η Μπλέ είναι ένας κλασικός ιχνηλάτης με την μύτη στη γη που ουρλιάζει στα ίχνη. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο στην προσπέλαση, αλλά και στο "ξετύλιγμα" των ιχνών. Όταν περνά από ένα μικρό "τρέξιμο" ακόμα και από δέκα-είκοσι μέτρα μένει σιωπηλή, έπειτα ξαναρχίζει όταν βάζει πάλι τη μύτη του στη γη, και είναι ακόμα στη μετάβαση ή τη διαδρομή με τη μυρωδιά. Κυνηγά με ένα "κοντό" τρέξιμο, σταματώντας κάποτε λίγο για να παρατηρεί καλύτερα το έδαφος με το ρύγχος σταθερά στη γή (earthbound).

Η χροιά και ο τόνος της φωνής της ποικίλλουν σύμφωνα με την φάση του κυνηγίου, ακόμα κι αν η διαφορά μεταξύ των αρσενικών και των θηλυκών είναι πολύ ευδιάκριτη: ισχυρότερος και βαθύτερος τόνος για τα αρσενικά και υψηλός, μελωδικός για τα θηλυκά, εντούτοις πάντα πολύ εκφραστικός. Δίνουν την εντύπωση στον κυνηγό, οτι κάνουν έναν απολογισμό της εργασίας τους, από τη αλλαγή της φωνής τους, ανάλογα με την ημέρα, για όλες τις φάσεις κυνηγιού, το έδαφος και τις δυσκολίες που προετοιμάζονται από το κυνηγημένο ζώο.
Ποιά είναι η σωστή μέθοδος για μια ομάδα ιχνηλατών να φθάσει στη φωλιά; Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες φυσικά, ανάλογα με το έδαφος, εποχή, λαγοί. Όμως κάποιος θα πει: με τη σωστή και λεπτόλογη ιχνηλασία (earthbound), που οδηγεί στη σίγουρη "μετάβαση" των θηραμάτων. Aλλοι: με το να κτενίσει όλη την γύρω περιοχή δραστήρια και τη σύγχυση των λαγών από τις ισχυρές φωνές τους. Οι συνήθης κριτική που γίνεται σε αυτά τα σκυλιά, είναι οτι οι ισχυρές φωνές τους στην ιχνηλασία "διώχνουν" το θήραμα, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο λαγός που δεν μένει στη φωλιά του εν τη παρουσία αυτών των σκυλιών, δεν παραμένει εκεί και όταν άλλοι τύποι σκυλιών τον ψάχνουν.
Μερικές φορές ο λαγός παραμένει στη φωλιά του ακόμη και όταν το σκυλί βάζει το ρύγχος σ'αυτήν. Ο Mικρός Μπλέ χρησιμοποιεί μια κλασική μέθοδο στην προσπέλαση και στο σχεδιασμό της ιχνηλασίας, από τη σύλληψη της πρώτης οσμής. Σοβαρό και ειλικρινές, φθάνει στη μυρωδιά εκεί όπου άλλοι σταμάτησαν, απεγκλωβίζεται έξυπνα από τις εμπλοκές που προκαλούνται από το δραστήριο, πονηρό θήραμα. Παραμένει σιωπηλό όταν χάνει το ίχνος, κατόπιν επαναλαμβάνει τη φωνή του όταν έχει βρεί πάλι τη μυρωδιά. Εννοείται ότι, όταν την χάνει, θα αρχίσει τους ομόκεντρους, συνεχώς αυξανόμενους κύκλους που ολοκληρώνονται όταν την ξαναβρεί. Η συμπεριφορά αυτή είναι μια ιδιαίτερη αίσθηση του καταδιωκόμενου θηράματος, που έχουν από τη φύση τους.
Αυτός είναι και ο λόγος για τους αληθινούς ερασιτέχνες κυνηγούς που απολαμβάνουν και διεγείρονται από την εργασία αυτού του σκυλιού. Το κυνήγι με αυτήν την φυλή σημαίνει για πρώτη φορά για πολλούς, όχι μόνο μια εννοιολογική αλλαγή του μυαλού για την κυνηγετική δραστηριότητα ( huntsmanship), αλλά και για την αμοιβαία κατανόηση και τη συμπεριφορά σε ορισμένες καταστάσεις, και τον τρόπο ανταπόκρισης από το κυνηγετικό σκυλί.